Bij een bezoek aan de regelmatig door bosbranden geteisterde regio Galicië heeft de Spaanse minister van justitie Ruiz Gallardón een maatregel aangekondigd die Spanje definitief uit de brand zal helpen (vergeef me de onvermijdelijke woordspeling maar dan hebben we die maar vast gehad): de maximale celstraf voor het veroorzaken van een bosbrand gaat omhoog van 5 naar 6 jaar. Was deze ongekende verhoging van de maximumstraf maar eerder ingevoerd, dan zouden vele hectaren zwartgeblakerd bos in Valencia, Galicië, de Canarische eilanden en Catalonië er nu nog groen bij staan!
Verhogen van de maximumstraf om bosbranden tegen te gaan? Dat wordt een doorslaand succes, ze kunnen de gevangenissen vast gaan uitbreiden! Met de op handen zijnde verhoging van de straf bedenk je je als onoplettende burger toch wel een tweede keer voordat je per ongeluk een brand veroorzaakt. Want dat is natuurlijk wel een punt: geen van de branden dit jaaris opzettelijk aangestoken. Vroeger, ja toen kwam dat wel eens voor: bosgebieden werden afgebrand om ze vervolgens te gebruiken voor bouwprojecten van hotels of nieuwe villawijken. Vroeger kon er nog een mooie Peseta verdiend worden aan een brandje, tegenwoordig is dat minder eenvoudig.
Een praktijkvoorbeeld. Een case study hoe je geld kunt verdienen aan een bosbrand: De spil van dit complot is de voormalige minister van arbeid en sociale zaken Eduardo Zaplana (Partido Popular). Toen hij nog burgemeester van pittoresk Benidorm was, brak een aantal onverklaarbare bosbranden uit op waardeloze stukken grond buiten de stad. Vervolgens werden de grondeigenaren onder druk gezet om hun waardeloze, platgebrande land voor een lage prijs van de hand te doen. Kort hierna nam de lokale overheid onder leiding van burgemeester Zaplana ineens het besluit dat op het afgebrande terrein een pretpark gebouwd zou worden: Terra Mítica. De personages die de voormalige grondeigenaren onder druk hadden gezet om het waardeloze land voor weinig geld te verkopen, hadden goud in handen omdat de waarde van de grond verveelvoudigde. Dat het in strijd met de wet was om afgebrande bosgrond te bebouwen, daar interesseerde men zich in Benidorm niet voor. Onder het mom van algemeen belang werd het park vervolgens gebouwd met subsidies van de regio Valencia en met enorme belastingkortingen (tot 90%) voor de projectontwikkelaars. Toen het park geopend werd, had de kwade genius Zaplana het inmiddels geschopt tot president van de Comunitat Valenciana (de regio Valencia) en mocht hij zelf het park waar hij al voor opening zoveel geld aan verdiend had, feestelijk openen. Het park heeft nooit winst gemaakt en is een bodemloze put gebleken voor de overheid die voor zijn investeringen niets terugkreeg en voor de banken die het project financierden (daar zijn ze weer,die Spaanse banken met hun oog voor goede business!). Het totale verlies van het project wordt geraamd op 400 miljoen Euros.
400 miljoen die de zakken van de banken en de overheid geleegd en andere gevuld hebben. Zo verdien je geld met een simpel bosbrandje. Misschien ziet minster Gallardón nos steeds achter elke brand een complot van corruptie en zwart geld, binnen zijn Partido Popular zijn ze immers bekend met dit verschijnsel. Feit is dat sinds het uitbreken van de crisis het veel minder interessant is om terreinen natuurlijkgebied in vlammen op te doen gaan want je kan ze dan wel gaan bebouwen, maar zolang de huizenmarkt op zijn gat ligt, is daar geen cent mee te verdienen. En nu kan je er dus ook nog zes jaar voor de bak in gaan. Je kijkt wel uit! Helaas voor Gallardón worden de branden niet meer aangestoken door boeven, ondernemers en politici maar ontstaan ze door fouten van goedbedoelende burgers. Om dan een burger die een moment niet oplet ineens voor 6 jaar in de nor te duwen is natuurlijk van de gekken.
Het verhogen van de maximumstraffen is een scheinoplossing die de aandacht afleidt van de werkelijke oorzaken van de branden. De afgelopen jaren is steeds minder geld beschikbaar gesteld voor het onderhoud van bossen waardoor ze un vol liggen met licht ontvlambaar, droog kreupelhout. Wanneer dat bos normaal onderhouden was geweest, zou het niet bij het minste of geringste in vlammen opgaan.
Een bijkomend probleem is dat steeds meer bebouwing plaatsvindt in de bosgebieden. Overal in het land zijn urbanizaciones te vinden: een soort wijken die het midden houden tussen een forensendorp en een villawijk en die ver verwijderd liggen van dorpen of steden. Deze urbanizaciones brengen menselijke activiteiten en brandgevaar naar het hart van het bos terwijl tegelijkertijd een bosbrand groter risico met zich meebrengt omdat behalve eekhoorns nu ook mensen in het bos wonen. Veel van deze urbanizaciones zijn indertijd illegaal gebouwd in gebieden waar de veilgheid niet kon worden gegarandeerd. Vervolgens zijn deze bouwprojecten alsnog goegekeurd toen de betreffende overheden voor een voldongen feit werden gesteld. Het bestaan van bebouwing op onveilige plaatsen is een vaak onderbelichte oorzaak van bosbranden.
Ondanks dat zoekt de politiek de oplossing voorlopig in starfverhoging. Binnenkort komt daar wellicht nog bij dat het bij wet verboden wordt dat iemands perceel in brand staat. De daadkrachtige regering zal hier een zero tolerance beleid voeren: Slaan de vlammen toch over op iemands privéterrein dan moet de eigenaar zelf voor de bestrijdingskosten opdraaien. Kan hij dat niet, dan wordt er niet geblust!
In een klimaat van zondebokken en het verhogen van straffen wordt het vinden van een werkelijke oplossing bijna onmogelijk. Je zou bijna vergeten dat het in een droog en warm land als Spanje volkomen normaal is dat zo nu en dan een bosbrandje uitbreekt.
geenwoordspaans 